bij deze wil ik u met klem verzoeken mij niet meer op te sturen aan mijzelf. Nooit meer. Onder geen enkele omstandigheid.
Ik kan u verzekeren: het is geen pretje om je dubbelgevouwen en in een envelop vertoevende zelf van de deurmat op te moeten vissen. Ik heb mijzelf in allerlei bochten moeten wringen om dát voor elkaar te krijgen. Gelukkig ben ik tamelijk briljant en ben ik ervan afgekomen met een paar verfomfaaide letters die nog steeds slapen, omdat zij tenslotte drie dagen lang in benarde positie een verre reis moesten maken en heb ik kreukels op plekken waar nooit eerder een kreukel een voet heeft gezet. Mijn hart weent als ik denk aan al die ongelukkigen met minder tegenwoordigheid van geest die getroffen hadden kunnen worden door eenzelfde lot als het mijne en bij wie het misschien heel wat minder fortuinlijk zou zijn afgelopen.
Dat was een reële mogelijkheid, mejuffrouw Tjielp, want u weet net zo goed als ik dat uw onbezonnen daad een gevolg was van absolute willekeur en volslagen onnadenkendheid.
Het lijkt mij dat zelfs u in staat bent aan deze woorden een conclusie te verbinden en ik wens aan deze kwestie dan ook geen letter meer te verspillen.
Hoogachtend,
Dhr. Haiku
ps. Bovendien hou ik niet van brieven. Geenszins om precies te zijn.
Hey Tjielp, trek het je niet aan hey, het zijn maar hoogdravende woorden van Haiku. Ik snap niet waarom die zo tekeer gaat, je hebt toch niets fout gedaan? Stuur 'm gerust nog maar een keer extra op hoor, in een extra klein envelopje!
BeantwoordenVerwijderen