woensdag 31 oktober 2012

Beste Oktober (#123),

gadverpielekes, wat is het toch verschrikkelijk om elke keer weer afscheid te moeten nemen. Maar ja, het moet. Want ik deed het ook al van September, Augustus en Juli en anders is het niet eerlijk. Ik zie het al voor me...

Augustus: Hoi Oktie, ben je d´r weer? Wastleuk?
Jij: Hey Augie, mja ging wel. Beetje wisselvallig. Af en aan. Zo en zo. Veel waaiblaadjes. Je kent het wel.
Augustus: Hmm, ksnapput. Maar gelukkig was er de brief van Tsjilp. Die van mij was echt onbegrijpelijk, haha! En Sep vertelde dat in die van hem een soort smeekbede stond om nog een dagje langer te blijven. Whahaha, alsof ie daar zin in zou hebben, de luie drol! Hilarisch figuur hoor, die Tsjilp.
Vertel ´s, wat stond er in de jouwes?
Jij: Ehm. Brief? Tsjilp? Wat? Wie?
Augustus: O. Dat. Ehm. Zie je later, Oktie, ik herinner me opeens dat ik een dringende afspraak had met Juultje. Iets met een verdwenen evenaar. Geloof ik.


Nee. Dát gaat me niet gebeuren. Dus Oktober, het ga je goed. Dank voor alles.
Je was moedig en mild.



Dikke zoenen van Tjielp


ps. En de groeten van Koekoek. Die voor het eerst één van zijn vele gezichten liet zien en dolblij en druk aan het werk is achter de schermen.
pps. Zeg trouwens maar tegen Augustus dat het Tjielp is (Tjielp!) en niet Tsjilp. En dat ie een ondankbare blaaskaak is. Als zijn verstand tenminste groot genoeg is om dat te begrijpen. Zo. Ha!

dinsdag 30 oktober 2012

maandag 29 oktober 2012

Hoi Ozewiezewozewiezewallakristalla (#121),

ik verveel me en dacht: ach, wat kan mij het schelen, ik schrijf die Ozewiezewo eens een brief. Nou. Zo gedacht, zo gedaan natuurlijk.
Weet je dat ik dat ik best eens vaker zou mogen doen? Doen wat ik denk, bedoel ik. In plaats van nog een keertje denken wat ik denk. Sommige dingen komen maar één keer voorbij en dan moet je snel zijn.
Aanwezig.
Niet zo zitten te slapen.
Het gaat voorbij, het gaat voorbij. Oude mensen. Dingen.
Trouwens, Ozewie, heb jij ook dat verveling gepaard gaat met elastieken ledematen? Als dat zo is, lijkt me dat lastig. Volgens mij heb jij daar hele kluwens van. Ik weet niet waarom ik dat denk, maar ik stel me jou voor met allemaal van die wapperende armen die uit je rug en schouders groeien en zweven door de lucht in slowmotion en daaronder een stel benen dat alle kanten op wil rennen. Ha! Als je het zo bekijkt is verveling eigenlijk wel een welkome afwisseling voor jou.
Maar goed. Heb je dan ook dat er te veel gedachten in je hoofd zijn, maar ze zitten met z´n allen op een plek waar je er net niet bij kunt. zodat je ze ook niet aan hun oren naar buiten kunt slingeren? En de bank zit niet lekker en de vloer staat niet lekker en favoriete liedjeszingers klinken ineens als ouwe zeurpieten en je kunt geen pepernoten meer eten omdat je lange tanden zo in de weg zitten?
Dat soort zaken, Oze, je weet wel.
Pfff.
Gelukkig is verveling een eendagsvlieg. Als je er tenminste een beetje aan toegeeft. Want dat is volgens mij wel de bedoeling. Dat je niks doet als je nergens zin in hebt. Ik ga mijn gedachten niet dwingen zich te openbaren als ze zich liever willen verstoppen. Wie weet zie ik ze nooit meer terug als ik dat wel doe!
Nou O., ik ga maar weer eens kijken of er hier iets in de buurt zwiert waar ik een beetje tegenaan kan schoppen. Dat wil nog weleens helpen.


Groetjes!

Tjielp


ps. Niet terugschrijven, hoor! Daar heb ik helemaal geen zin in.
pps. Zegt er nou nooit eens iemand tegen jou: Ozewiezewozewiezewie? Hahahaha, zou ik wel doen als ik mij was.

zondag 28 oktober 2012

zaterdag 27 oktober 2012

Beste Huppeldepup (#119),

hoe is het met .... ehm ... jeetje ... nou...zeg ´t eens ... hoe heet het ook weer? Help me even. Ik ben het ineens echt helemaal kwijt. Wat wou ik nou ook alweer zeggen? O! Schrijven bedoel ik. Ik zie dat ik aan het schrijven ben. Pardon hoor.
Ehm ... Die ene die toen ... je weet wel! Gods..... dat kan ik nou niet uitstaan, hè! Het ligt op het puntje van mijn tong. Ik heb 'm bijna. Echt. Even wachten. Ik hoor mijn hersenen kraken.
Ja ... daar komt iets ... even geduld nog ... oef ...
Dinges! Ja, dat wou ik weten. Hoe het met Dinges is. Jonge jonge. Dat ging moeizaam.
Maar hoe kwam ik daar nou ook weer op?
Ehm.
Joehoe!
Iemand?
...
Hallo?



Tjielp 

vrijdag 26 oktober 2012

donderdag 25 oktober 2012

Hoi Sokken (#117),

sjee, het heeft wel een hele tijd geduurd om te bedenken dat ik jullie natuurlijk ook een brief moet sturen. Ik bedoel. Zelfs Báárd kreeg al een brief en daar hou ik niet eens van!
Ik zie jullie elke dag, maar dat betekent niet dat ik jullie maar moet overslaan. Nee, niks daarvan. Ik neem jullie niet voor vanzelfsprekend. Hu!
Kijk maar! Een brief om te zeggen dat ik elke ochtend weer zin heb om jullie te zien. En nooit, maar dan ook nooit, zonder jullie zou kunnen. En ook niet zou willen trouwens. Nee! Stel je voor dat je in een warm-land-met-een-vriendelijk-briesje-ergens-in-de-buurt-van-de-evenaar zou wonen en elke dag op je blote voeten in je eigen tuintje zou moeten rondscharrelen waardoor je je zo lekker ongedwongen voelt. Brrr. Getsie. En daar heb je dan natuurlijk ook geen winkel waar ik kan gaan kijken welke van jullie nou echt bij mij horen. Voor van die dagen dat je het allemaal niet meer weet. Bij jullie weet ik het altijd! Kwestie van de juiste klik. Het is er of het is er niet. 
O, en wat ik ook zo leuk aan jullie vind is de manier waarop jullie aan de waslijn hangen. Er is niemand die dat zo aandoenlijk kan als jullie. Slapende konijnenoren. Och toch.
Ik mis jullie als jullie kwijt zijn. Wat is dat trouwens, over kwijt gesproken, dat er soms ineens eentje van jullie vandoor gaat en nergens meer te vinden is? Ongelofelijk hoor. Hele bergen mensen breken zich daar het hoofd over. Ik denk zelfs dat er meer mensen zijn die zich afvragen waar jullie toch naar toe verdwijnen dan dat er zijn die nadenken over waar wij zelf vandaan komen of naar toe gaan.
Trouwens. De meeste dingen die zo onvindbaar zijn, zijn door iets of iemand opgegeten. Maar daar wil ik verder niet over nadenken.
Wat wilde ik nou eigenlijk zeggen? Oja! Dat ik een held op sokken ben.
En blijf.


Tot morgen!

Tjielp

woensdag 24 oktober 2012

Aan Koekoek (#116)

Tjielp hier - stop - nieuwsflits - stop- verfrommelde wens teruggevonden in winterjas - stop - per direct toevoegen aan verlanglijst - stop - komt ie - stop - konijn aan iemand cadeau doen - stop - een echte ja! - stop - hup!

dinsdag 23 oktober 2012

maandag 22 oktober 2012

Hoi Verrassing (#114),

vandaag was je ochtendmist, een envelop vol tekeningen in de brievenbus, een middag onder zonnig rode knisperbomen, een cadeau met een handgeschreven brief erbij, taartjes eten in de tuin, meisjes met vlechten in het haar, de vondst van een met bloemen beschilderd blikje dat wachtte op een liefhebber van kleine geheimen, twee ooievaars op hun nest, lieveheersbeestjes, de geur van dennennaalden, de ontdekking van een vriendschap.
Ik kijk nu al uit naar de volgende keer dat je langskomt.


Tjielp 

zondag 21 oktober 2012

zaterdag 20 oktober 2012

Beste Ideeënbus (#112),

hier is een voorlopige lijst van dingen waar ik niet van hou. Ik denk dat het beste is om alles op de lijst per direct af te schaffen. Ik vertrouw er op dat mijn voorstel in kundige handen terecht komt. Alvast bedankt!

  • luisteren naar moppen
  • bandjes met mannen erin die alleen maar willen laten horen hoe goed ze wel niet zijn op de gitaar
  • verjaardagskaarten waarop staat: H.G. 
  • onbegrip
  • de kleur geel als het niet de zon is, maar wel een spencer
  • dat februari al bijna lente lijkt, maar dat dat elk jaar niet zo is
  • dat er gaten ontstaan in lievelingssokken
  • verhalen met een open einde, terwijl je de hele tijd alleen maar door aan het lezen bent omdat je wil weten hoe het afloopt
  • het woord passie
  • dat het verorberen van spareribs mogelijk is in publieke gelegenheden


Groet,

Tjielp

vrijdag 19 oktober 2012

Dag Edelweiss (#111),

mag ik je om een gunst vragen? Ik ben namelijk al een tijdje aan het bouwen aan een Brul en nu is ie af en moet er natuurlijk iets mee. Anders is het zonde.
Eerlijk gezegd is hij een beetje te groot geworden voor normaal huis, tuin- en keukengebruik, dus ik vroeg me af of jij ´m wil vrijlaten bij jou ginds op de berg. Ik denk dat ie daar tot zijn volste recht komt. Het is een prachtige Brul, al zeg ik het zelf.
Het is niet moeilijk, hoor. Het enige wat je hoeft te doen is straks, als ik het schrijf, deze brief een stukje verderop in het gras te gooien. Om je oren te beschermen is dat, hoewel ik me, nu ik dit schrijf, ineens besef dat het wel heel erg vooringenomen van mij is te denken dat iedereen zo maar oren bezit. Sorry als ik je daarmee kwets. Dat is natuurlijk niet mijn bedoeling. Laat ik het zo zeggen: in geval van oorloosheid, lees dan gewoon verder. Zo niet, volg de instructies.
Goed. Het is bijna zover.
Daar komt ie, hoor. Gooi de brief nu maar eventjes weg!


(Ja? Ben je klaar?)

.
.
.
.
.
AaaaaaaaAAAaaaaaaAaaaaaaAaaaaaaaaaAaaAaaaaaAaaarghWwiiiiiIiiiiiiiiIiiIiiiiiIiiiii
 iiiiihaaaaaAaaaaa aaaaaaaaAAaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaAaaaaaaaaaaAaaaaaaaaaAAaaaa AiAiAiAiAi
GrrrrrraaaaaaaAaaaaaaaaaRRRRRRRRRRRRRRRRRRRooooooooooooooooooooooooooooMiiiiiiiiiiiiiiiiii
iiiiiiiiiiiiiiiiIiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiIiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiieuwWW Wwwwffffffffffffff
.
.
.
.
.

Dat was ´m! Mooi hè? Zag je hoe ie van hoog naar laag en van hard naar zacht ging? En al die tempo-wisselingen die ik ingebouwd heb? Zag je die ook? Ja ja. Dat was een bijzondere Brul.
Ik wed dat ie zelfs zonder oren nog te horen was.

Alvast dank, Edelweiss! Als er ooit iets is wat ik voor jou kan doen, dan hoor ik het wel!


Groetjes van Tjielp
(met oren)

donderdag 18 oktober 2012

Lief Nergens (#110),

je neemt misschien geen plek in, maar je bestaat wel. En als jij bestaat, bestaat alles. Net zoals niets.
Niks ingewikkelds aan.
Ik kan tegen je praten en je een brief schrijven. Naar je op weg gaan. Van je vandaan komen. Je heel hard roepen. Of zachtjes vervloeken. Dat kan ook.
Ik denk jou. En alles wat ik denk, bestaat. Soms maar heel even. En vaak ben ik de enige die er weet van heeft. Maar bestaan doet het.
Hmm. Als iedereen dat nou doet, dan denken we dus onze eigen wereld tot bestaan.
Ha!
En als er niemand is die me gelooft, kan ik in ieder geval altijd bij jou terecht.

Dag Nergens!
Ik ben blij dat je bestaat.



Tjielp

woensdag 17 oktober 2012

#109



dinsdag 16 oktober 2012

Beste Tuinbonen (#108),

kennen jullie dat? Het gevoel dat je je excuses aan jezelf wil aanbieden?
Voor al die keren dat je dacht iemand anders dan jezelf te moeten zijn. En aan al die dingen in en aan je eigen ik die je helemaal niet wil hebben. Lange tenen, witte benen, blozende wangen die maar komen en gaan wanneer het ze blieft, stamelwoorden, wriemelhoofd.
Soms word ik wakker door iets of iemand die juist beschermt wat ik probeer weg te gooien uit mezelf. Vandaag zag ik een zachtmoedige held.
En zei ik sorry tegen mezelf.


Tjielp


ps. Ik weet eigenlijk niet waarom ik dit nu allemaal aan jullie vertel. Vooral niet omdat ik jullie zojuist heb opgegeten. Ik denk dat het komt door jullie ouderwetse uitstraling. Dat heeft iets geruststellends.
Vind ik.

maandag 15 oktober 2012

Dag Nacht (#107),

 ♥ 
I´d 
rather 
dance 
with 
you 
then 
talk 
with
you
 ♥

zondag 14 oktober 2012

#106



zaterdag 13 oktober 2012

Dag Luisterend Oor (#105),


soms hè, dan weet ik het niet meer. Of, nou ja, best vaak eigenlijk. Meestal is dat nadat ik eerst heel luidruchtig heb zitten rondblaten hoe het in elkaar zit allemaal en onderwijl zo een beetje vergenoegd met mezelf en het leven heb zitten te glimmen. Dan kan ik er eigenlijk al vanuit gaan dat het niet lang meer duurt voor ik weer eens op een willekeurige ochtend, niet ver van hier, wakker word en bemerk dat ik al mijn verworven zekerheden ergens heb achtergelaten in mijn slaap. Misschien dienen ze wel als betaalmiddel in dromen. Eén keer vliegen kost anderhalve zekerheid. Zoiets.
Toch vergeet ik het elke keer weer.
Ach ja, je krijgt er best wel wat voor terug eigenlijk. Vragen bijvoorbeeld.
Soms hè, Luisterend Oor, heb ik zo'n zin om eens een buitensporig gemene brief de deur uit te doen. Om maar eens wat te noemen. Of eentje met maar één woord. Of met zulke lelijke woorden dat het pijn doet aan je ogen. Of met helemaal niks er in. Een brief waarvan iedereen in de war raakt. Of waarin ik verkondig alles vanaf nu heel stom te vinden. Tot nader order. Of waarin ik precies het tegenovergestelde schrijf van wat ik bedoel. Buiten de lijntjes spring. Mijn ongezouten mening geef. Of de brui er aan. Oe. Dat zou ik zo graag willen. Soms hè, soms!
Ik doe het niet natuurlijk. Nee, stel je voor. Straks vinden de Dingen me niet meer aardig! En dan?
Ja. En dan? Wat is er voorbij mijn eigen grenzen van wat mag en wat niet?
Die vraag lag vanochtend, achter een zootje stoffige gedachten die me bozig aan zaten te kijken zodra ik wakker werd en mijn eerste oog open deed, keurig te wachten tot ik ´m op zou rapen. En dat deed ik.
Oeioeioeioeioeioeioei!
Er gebeurde niet zo veel eigenlijk. Misschien komt het nog.


Poep!
(Kijk. Daar heb je het al.)


Tjielp

vrijdag 12 oktober 2012

Hoi Ongewisse (#104),

sjonge, ik heb nooit geweten dat jij een soort landschap bent. Interessant zeg. Hmm. Als je het niet erg vindt, blijf ik nog een tijdje rondbanjeren hier. Ik heb trouwens ook niet al die moeite gedaan om alleen even om het hoekje te kijken, een beetje binnensmonds te mompelen en vervolgens ohneejakkietochmaarniet te roepen natuurlijk.
Want man, je komt niet zomaar bij jou terecht. Wat een toestand zeg, dat je hier alleen kunt komen als je springt. Of je stort. Ja, er is wel keuze, dat moet ik eerlijk toegeven. Maar dat je niet zo op je gemakje eens naar jou toe kunt kuieren, schrikt toch een heleboel mensen af. Denk ik. Weet ik niet zeker hoor. Maar ik kan het me voorstellen.
Dat mensen denken: mja, ik zou best wel eens keertje rond willen kijken daaro, maar dan moet ik de sprong wagen. Of me storten. Pfff ingewikkeld. Dat kan ik toch helemaal niet. Hoe dan en waarheen en wat als ik de verkeerde kant op spring en staat er iemand klaar die me opvangt en kom ik niet in iets stekeligs terecht en is het niet al donker als ik aankom of hebben ze dat daar niet en zijn er wel pannenkoeken met appelstroop en waar moet ik mijn voeten vegen en kunnen mijn oren de woorden wel verstaan en misschien is alles stom en anders en wonen er alleen maar oelewappers en heeft niemand ooit gehoord van hier?
Niet zo uitnodigend kortom. Maar misschien doe je het erom. Dat kan ook. Het maakt mij niet uit hoor, maar ik dacht: ik vertel het je even, want het ís mogelijk dat je van niks weet.
Dat is zelfs heel waarschijnlijk.

Nou, ik strompel weer eens verder. Als ik nog wat wetenswaardigs tegenkom, dan hoor je het wel.
Tabee! 

Tjielp

donderdag 11 oktober 2012

woensdag 10 oktober 2012

Zeg Rara (#102),

wie ben jíj eigenlijk?


Tjielp


dinsdag 9 oktober 2012

maandag 8 oktober 2012

Lieve Koekoek (#100),

sorry, sorry, sorry! Het is echt niet mijn bedoeling je te verwaarlozen, maar ik heb het zo ontzettend druk! Het is niet niks om in mijn eentje een hele Brievenfabriek draaiende te houden. Of dacht je soms dat meneer Tjielp wel eens een letter op papier zet? Nee hoor, die is gewoon de hele dag liedjes aan het zingen en af en toe roept ie: kijk, ik doe een boom-in-de-storm na en dan staat hij ineens midden in de fabriek heen en weer te zwaaien alsof er niet ontzettende stapels aanvragen van Dingen die een brief willen ontvangen op mijn bureau liggen te wachten. Ik kan inmiddels erg goed fronsen, kan ik je vertellen.
Maar goed. Hier ben ik dan eindelijk. Ik hoop dat ik nog op tijd ben, want je klonk best angstaanjagend in je vorige brief. (Misschien helpt het als ik je vertel dat dit de honderdste brief is die ik straks de deur uitzwaai? Dat is toch best bijzonder of niet, Koekoek? De honderdste brief! Helemaal alleen voor jou! En trouwens. Ik schrijf jou sowieso het vaakst van alle Dingen.)
Ik heb je brieven allebei zorgvuldig gelezen en ik heb een plan bedacht. Want is het nou niet een geweldig idee als jij voor Verlanglijst gaat zorgen? Naast je weesdingenadoptiebureau bedoel ik. Dat kan best parttime. En dan kun je de rest van de tijd zorgen dat de wangetjes van Verlanglijst weer gaan blozen door zijn wensen te vervullen. Kei avontuurlijk! Kan je bijvoorbeeld beginnen met je eigen cape in elkaar te flansen. Ha! Twee vliegen in één klap. Heb je meteen je eerste kledingstuk gemaakt.  
Ik snap wel dat niet alle wensen heel gemakkelijk te vervullen zijn hoor, maar je mag ze hebben. Allemaal. Voor jou. Doe er mee wat je wilt. Alsjeblieft.
En weet je wat me dan leuk lijkt? Dat je af en toe verslag uit komt brengen in de Brievenfabriek. Want jij beleeft dan avonturen voor ons twee. Oe, dan ben je een heuse verslaggever! Wauw Koekoek, wat stoer! Zullen we afspreken dat je één keer in de maand over je bevindingen bericht? Wat denk je er van?


Je ootmoedige Tjielp

ps. Doe de groeten aan weeswimmetje. Wat een poepie!


zondag 7 oktober 2012

Dag Gat in de Markt (#99),

hoe doe je dat toch, zo onvindbaar blijven? Ik vind het knap. Er zijn zo veel mensen naar je op zoek en er zijn er maar heel weinig die ook daadwerkelijk bij jou uit komen.
Heej! Ik denk ineens...
...misschien is het een idee om wat met dat talent te doen! De interesse in verstoppen en verdwijnen groeit met de dag, want iedereen wordt natuurlijk steeds vindbaarder. Zou het nou niet leuk zijn om cursussen te gaan geven? Of lezingen! Ja, da´s een goeie! Bakken met geld verdien je met dat soort dingen. Heb ik gehoord. Er komen hordes mensen op af. Ik weet het zeker. Al is het alleen maar omdat ze jou graag willen vinden.
O. Dat is dan wel een nadeel. Dat ze dat dan ook doen. En dat is dan uiteraard weer niet zo goed voor je geloofwaardigheid als expert in onvindbaarheid.
Hmpf.
Laat maar.


Tjielp

zaterdag 6 oktober 2012

Hoi Moeten (#98),

wat moet je?
Whahahahahahahahahahahahahahahahahahahahaha!


Tjielp


vrijdag 5 oktober 2012

Geacht Geheugen (#97),

wellicht kent u mij, maar meer waarschijnlijk is dat u zich met andere zaken bezighoudt. Voor mij geldt dat ik weet dat u bestaat en dat is natuurlijk iets heel anders dan iemand kennen. Ik geloof dat ik u dan eerst zou moeten begrijpen, maar dat is dus precies wat er mist.
Ik begrijp er zelfs helemaal niets van. Waarom onthoud ik zo weinig en anderen zo veel? Waarom raak ik steeds kwijt wat ik nodig heb en blijven de dingen die er niet toe doen plakken? (Of zijn de dingen die blijven plakken juist de dingen die er toe doen?) Ik dacht dat u degene was die zorgde voor herinneringen en de opslag van kennis, feiten en handige weetjes waar je anderen mee kunt verbluffen.
Ik stel me u zo voor als een streng ogend, oud mannetje - pince-nez op uw neus natuurlijk - in een bibliotheek van geordende laatjes en vakjes. En ik loop zelf rond en beleef, avonturier, verdwaal en lees, en hoef niets anders te doen dan alles wat ik zie en hoor zó door te sturen naar u. Ik wijs niet eens de weg. Ze vinden u vanzelf. Daar zorgt u wel voor. Ik doe alleen de deur open. Dat is al. Dacht ik.  
Maar het werkt niet zo goed. Vind ik dan. Want u geeft niet zo vaak antwoord als ik u iets vraag. En laatst, toen ik uit armoede maar eens zelf de afdaling naar mijn bibliotheek van opgedane ervaringen maakte, was het enige wat ik zag een heel grote ongeordende berg verwaarloosde ideeën, gebroken belevenissen, halve citaten, verscheurde feiten, losse letters, een verbrijzelde pince-nez en geen enkel spoor van u.
Wat ik daar nu weer van moet denken weet ik niet. Waarschijnlijk liggen de gedachten die ik nodig heb om conclusies te verbinden ergens onderop de stapel.

Of misschien ligt ú daar wel.
Godmiljaar!


Houd moed, ik kom er aan!

Met haastige groet,
Tjielp

donderdag 4 oktober 2012

woensdag 3 oktober 2012

Ps. (#95)

Sjee, mijn brief aan jou was nog maar nauwelijks op de post of wie staat er voor mijn deur? Nou Tjielp, wie denk je? Verlanglijst! En hij keek niet blij. Kan ik me wel voorstellen hoor, want hij zag er niet uit. Oud en moe. Hij draagt zo veel wensen met zich mee dat ze er aan de onderkant bijna vanaf vallen. Wensen worden zwaarder naarmate ze ouder worden. Dat weet jij net zo goed als ik, Tjielp. En ze hebben ook nogal de neiging om te ontsnappen als ze niet vervuld worden. Wat dat betreft lijken ze echt kei veel op Ideeën. Je mag niet van Verlanglijst verlangen dat hij dat allemaal maar in de gaten houdt, omdat jij daar geen zin in hebt. En je kunt zeker niet de hele tijd maar al je wensen op een grote hoop blijven gooien alsof het niks is. Het is geen wensput.
Nee Tjielp, dit valt me wederom van je tegen. Moet je 'm nou zien, onze Verlanglijst, er zit zelfs plakband op ´m en hij heeft spelfouten. Spelfouten! Dat kan toch niet zo! Verlanglijsten houden ervan om langzaamaan helemaal doorgestreept te worden, weetjewel. Daardoor kunnen ze ademen. En hebben ze weer open armen voor verse wensen die staan te springen.
Dus.
Nogmaals. Wat gaan we hier aan doen? Ik heb ook nog steeds niks gehoord op mijn eerdere brief. Ik weet niet wat je allemaal aan het doen bent, maar als ik over een week nog altijd geen antwoord van je heb ontvangen, kan ik niet anders dan maatregelen nemen. Of mijn conclusies trekken. Daar ben ik nog niet helemaal over uit. Misschien doe ik het wel allebei.

(Koekoek.)


dinsdag 2 oktober 2012

maandag 1 oktober 2012

Thiehielp! Joehoe! (#93)

Koekoek hier! Ik zal maar meteen van start gaan, want ik heb hier een vers gered weesding rondslingeren dat aandacht nodig heeft.
Lang geleden dat ik wat van je heb gehoord zeg. Ik heb me wel vermaakt hoor, daar niet van. Ik ben helemaal op schema met al die zieligerds. De adoptieouders liggen nog niet met bosjes tegelijk voor de deur, maar zo´n adoptie vergt ook nogal wat. Verantwoordelijkheden en stukken minder bewegingsvrijheid en al dat soort zaken. Het valt allemaal niet mee.
Ik heb zelfs nog een hele statistiek voor je! Er zijn namelijk al drie Vlaamse adoptieouders naar voren getreden tegenover één zogeheten Hollander. Die overigens ook een zachte -g heeft. Dat geeft toch te denken, vind je niet? Vind ik wel.
Nou.
Toch vind ik het zo langzamerhand tijd worden voor wat meer uitdagingen eerlijk gezegd. Allemaal leuk en aardig om samen met jou op avontuur te zijn, maar ik heb je de hele maand september niet eens gezien of gesproken en het enige wat ik doe is zo her en der eens wat redden en adoptiepapieren invullen. Ik had me het toch allemaal wat anders voorgesteld. Ik weet niet. Avontuurlijker misschien?
Dus.
Wat gaan we daar aan doen, Tjielp? Je weet dat ik van plannen maken hou en je weet ook hoe ik word als ik echt graag iets wil, dus misschien is het een goed idee om even contact op te nemen.


Dag!

Je beminnelijkste Koekoek


ps. Okee, één plannetje kan ik wel vast verraden ...... te weten ...... IK WIL EEN CAPE! NONDEKANARIES! (Sorry.) Zo eentje die achter me aan fladdert als ik aan het redden ben, zodat ik geluid maak als ik voorbij kom en iedereen weet dat ze met een held van doen hebben. Dat opent vast een hoop deuren. Dat schijnt altijd hartstikke van pas te komen.