Dag Edelweiss (#111),

mag ik je om een gunst vragen? Ik ben namelijk al een tijdje aan het bouwen aan een Brul en nu is ie af en moet er natuurlijk iets mee. Anders is het zonde.
Eerlijk gezegd is hij een beetje te groot geworden voor normaal huis, tuin- en keukengebruik, dus ik vroeg me af of jij ´m wil vrijlaten bij jou ginds op de berg. Ik denk dat ie daar tot zijn volste recht komt. Het is een prachtige Brul, al zeg ik het zelf.
Het is niet moeilijk, hoor. Het enige wat je hoeft te doen is straks, als ik het schrijf, deze brief een stukje verderop in het gras te gooien. Om je oren te beschermen is dat, hoewel ik me, nu ik dit schrijf, ineens besef dat het wel heel erg vooringenomen van mij is te denken dat iedereen zo maar oren bezit. Sorry als ik je daarmee kwets. Dat is natuurlijk niet mijn bedoeling. Laat ik het zo zeggen: in geval van oorloosheid, lees dan gewoon verder. Zo niet, volg de instructies.
Goed. Het is bijna zover.
Daar komt ie, hoor. Gooi de brief nu maar eventjes weg!


(Ja? Ben je klaar?)

.
.
.
.
.
AaaaaaaaAAAaaaaaaAaaaaaaAaaaaaaaaaAaaAaaaaaAaaarghWwiiiiiIiiiiiiiiIiiIiiiiiIiiiii
 iiiiihaaaaaAaaaaa aaaaaaaaAAaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaAaaaaaaaaaaAaaaaaaaaaAAaaaa AiAiAiAiAi
GrrrrrraaaaaaaAaaaaaaaaaRRRRRRRRRRRRRRRRRRRooooooooooooooooooooooooooooMiiiiiiiiiiiiiiiiii
iiiiiiiiiiiiiiiiIiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiIiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiieuwWW Wwwwffffffffffffff
.
.
.
.
.

Dat was ´m! Mooi hè? Zag je hoe ie van hoog naar laag en van hard naar zacht ging? En al die tempo-wisselingen die ik ingebouwd heb? Zag je die ook? Ja ja. Dat was een bijzondere Brul.
Ik wed dat ie zelfs zonder oren nog te horen was.

Alvast dank, Edelweiss! Als er ooit iets is wat ik voor jou kan doen, dan hoor ik het wel!


Groetjes van Tjielp
(met oren)