Hoi Kik (#43),

ik geloof niet dat ik jou ooit heb ontmoet. Ons wordt ten allen tijden verzocht, en vaak onder aanvoering van allerlei bedreigingen, jou vooral maar níet te geven: als je ook maar één kik geeft, oe jonge, dan weet je straks niet eens meer of Roodkapje überhaupt wel een oma hád!
Blijkbaar zijn er meer van jouw soort, maar ben jij in je eentje al niet zo erg te pruimen. Raar, want je klinkt zo vrolijk.
Kik! Daar word ik nou zo nieuwsgierig van.
Ik kán je trouwens niet eens geven, ook al zou ik het willen. Ik weet niet wie je bent, wat je doet, waar je huis woont. Volgens mij ken ik zelfs niemand die daadwerkelijk ooit een kik heeft gekregen.
En toch moet er ooit ergens iemand zó ontzettend zijn geschrokken toen ie jou in zijn handen kreeg geduwd dat iedereen het er nu nóg over heeft. Eigenlijk ben je een legende. Maar wel eentje zonder verhaal.
Vind je dat nou niet jammer? Dat er geen boeken over je zijn geschreven en dat er niet over je wordt verteld door wijze opaatjes bij het haardvuur: kennen jullie het verhaal van Kik en de Brulberg? Zullen we er anders eentje voor je verzinnen? Of misschien kun je eerst eens vertellen waar je vandaan komt en wie je bent? En of je er wel bent?
Ben je er nog?
Kik? Zeg eens iets?



Tjielp!