vrijdag 24 augustus 2012

Knotje! (#55)

Ik zie je de laatste dagen zo vaak voorbij fietsen! Op allerlei verschillende hoofden. En dan zwaaien ik en mijn waaihaartjes een beetje heen en weer bij wijze van groet, maar misschien zie je dat helemaal niet en dus schrijf ik je een brief.
(Dit is ´m.)
Ik word altijd vrolijk van jou. Je ziet eruit alsof je elke keer weer onderweg naar een vers avontuur bent. Je kiest een hoofd dat je aanstaat en hup, daar ga je! Je zoekt ook altijd zulke zwierige mensen uit om mee op reis te gaan. Ongrijpbare meisjes die zorgeloos dromen zoeken in de wereld. Of van die ronde vrouwen met kleurige brillen en wapperkleren die weten wat ze willen.
De knotjesmens is een aparte mensensoort. Je hebt er zelfs jongens van. Die trekken zich al helemáál niets aan van de gebaande paden. Dat kan haast niet anders.
Je houdt van mensen die ergens heen gaan. Dat moet natuurlijk ook, want anders kom je nergens. Zo hoog boven alles en iedereen uit, zie je alles van de wereld. En toch blijf je onverstoorbaar onbekommerd.
Stiekem moet ik altijd een beetje zuchten van jouw lichtvoetigheid. Dat je zo kunt wiebelen en toch niet bang bent om om te vallen.

Dag!


Tjielp en haar ...!!!!!.... (kijk, een bosje waaihaartjes!)


2 opmerkingen:

  1. Famke (met knotje!)25 augustus 2012 om 18:06

    Wat een heerlijk vrolijk stukje!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Blegh, mijn haar is ondertussen zo lang dat het knotje ervan gaat hangen. Boeoeoeoeoe! Ik ben tegenwoordig betere vrienden met Vlechtje. Die hangt weliswaar ook, maar wel kunstig, in bochten en golfjes, met nieuwsgierige tegendraadse piekjes die er niet van houden om te strak in het gareel gehouden te worden.

    Ik mis Knotje! Doe nou niet zo flauw en blijf toch eens een keer leuk zitten!

    BeantwoordenVerwijderen