donderdag 23 augustus 2012

Lieve Huilbuil (#54),


gefeliciteerd met je geboorte! Niemand weet nog van jouw bestaan, het is ook pas sinds gister en je was natuurlijk een ongelukje, maar toch. Je bent er nu! Hoera!
Ik zal je even uitleggen wat je bent, want dat bestaat wat makkelijker.
Jij bent dat wat er gebeurt als je klein bent en harder rent dan je benen lang zijn en op je knie valt, verschrikkelijk schrikt en (let op, nu kom jij!) er zó een grote bult ontstaat dat er dikke onstuitbare tranen uit je ogen druppen en het enige wat helpt is een kus erop door je moeder en die zegt *oe toch* en *alles komt goed* en dat is ook zo.
Want moeders kussen knieën als de beste.

Gek.
Ik miste je al voordat je bestond.



Mooie eerste dag!

Zoen van Tjielp


5 opmerkingen:

  1. Nogmaals gefeliciteerd, ik miste de woensdag.
    Iedereen kwam natuurlijk taartjes eten.
    Vandaag ook druppeltjes gevoeld.

    Groetjes,T.T.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dankjewel!
      Ik had dinsdag twee brieven geschreven en zo mezelf woensdag een vrije dag bezorgd. En er werden inderdaad taartjes gegeten :-)

      Verwijderen
  2. Och zieltje toch! Gelukkig kan zo'n hulbui, als hij dan langsgeweest is, ook wel een opluchting zijn. Dat je ineens zo heerlijk leeg en slaperig bent. Alsof alles er even helemaal uitgevloeid is.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat is zo ja, maar dit ging om de uitvinding van de HuilbuiL (met de L erachteraan). Toch grappig om te zien dat ogen zien wat ze verwachten te zien, zelfs al klopt het niet met dat wat daarna komt.
      (Ook al is dat dan een beetje een rare brief.)
      ;-)

      Verwijderen
  3. Hahahaha, inderdaad! Omdat de dikke tranen meteen na de grote bult kwamen heb ik niet eens gemerkt dat het niet over de tranen maar over de bult ging. Stom!

    BeantwoordenVerwijderen