woensdag 5 september 2012

Dag Ruisen (#67),

zullen we een keertje van plaats verwisselen? Dat ik ruis en jij tjielpt, bedoel ik. Een dagje ofzo.
Bij jou lijkt alles zo vanzelf te gaan. Niet dat het me gemakkelijk lijkt om te ruisen, hoor Ruisen! Zo bedoel ik het helemaal niet.
Maar jij hóórt gewoon zo.
Je bestáát.
Weetjewel.
Ik besta ook natuurlijk weetikwel. Maar tjielpen is er een stuk minder lang dan ruisen.
Jij zingt al eeuwen en eeuwen je liedjes in alle oren die ooit op de wereld waren. Dat zijn er nogal wat. En nog steeds klink je niet moe.
Vind ik. Maar ik weet niet hoe je vroeger was. Misschien was je wel veel kwieker. Of juist zo luidruchtig dat er niemand meer met elkaar kon praten, zodat ze wel andere dingen móesten doen. Zoals het vuur uitvinden en dat soort zaken.
Ik weet het niet. En het maakt me ook niet uit.
Ik ben blij dat mijn oren je weer ontdekt hebben. Heb ik je wel eens verteld dat ik je een poosje vergeten was?
Woestijntijd was dat.

                .tjielp.

                                                                            .tjielp.

                                                                .tjielp.
                                   .tjielp.
                                                                                   
         .tjielp.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten