ik heb helemaal genoeg van jou. Het ene moment ben je er wel en dan ineens ben je verdwenen. De godganse dag is heel de wereld bezig jou te zoeken, te vinden, te houden, door te geven en weer kwijt te raken. Jaar in, jaar uit. Soms denk ik dat ik je vind, maar dan blijkt het bij nader inzien toch iemand anders te zijn. Een hulpkluts waarschijnlijk. Inventief, maar het is niet waar je op hoopt. Ik denk dat ik je maar gewoon ga afschaffen.
Zo. Klaar.
Ik doe het voortaan zonder jou. Deed ik eigenlijk toch al. Misschien ga ik wel een petitie starten voor een klutsvrije wereld. Niet dat ik je bestaan ongeldig wil laten verklaren. Of je in de vergetelheid wil gooien. Nee, zo geniepig ben ik nou ook weer niet. Het lijkt me wel wat om je te geven aan iemand die jou echt nodig heeft. Dat we een wedstrijdje verbouwereren houden bijvoorbeeld en dat degene die de diepste sprakeloosheid kan veroorzaken bij een select, uit-de-war gezelschap jou wint.
Wat vind je ervan? Als ik jou was, zou ik er eens goed over nadenken, want deze kans krijg je maar één keer in je leven. Zo zijn kansen nou eenmaal. Daar doe je niks tegen.
Groeten van Tjielp
ps. Oja, zou je mijn lievelingssokken mee terug kunnen sturen? Die heb ik al in geen tijden meer gezien. Dank alvast!
Lieve Tjielp,
BeantwoordenVerwijderenWil je Kluts mijn kant op sturen als je hem ziet, ik kan 'm goed gebruiken.