donderdag 27 december 2012

Hoi Verte (#180),

nou is het jaar bijna voorbij en ben ik nog steeds niet bij je op visite geweest. En eerlijk gezegd weet ik ook niet of ik je kan beloven om je in het nieuwe jaar met een bezoekje te vereren.
Ik ben namelijk sinds kort anders gaan denken over plannen, beloftes, voornemens en al dat soort zaken. Ik geloof dat ik ze niet zo goed vind werken. Tot nu toe hebben ze me in ieder geval nog niet bij jou gebracht.
Ik heb vandaag zelfs besloten eens een tijdje niets vooruit te willen. Ik hou er mee op te bedenken dat ik jou straks, wanneer ik de tijd geschikter acht, graag wil zien en dat ik die wens dan veilig in een laatje tussen mijn hersenkronkels opgeborgen hou tot dat moment is aangebroken. Ver weg in mijn hoofd van bewaring.
Willen verandert in moeten als je het te lang vasthoudt. En als dat eenmaal gebeurd is, kun je er niets meer aan doen. Moeten is onwrikbaar. Volgens mij werkt het veel beter om elke dag opnieuw om je heen te kijken en te zien wat er vandaag allemaal te willen is.
En als ik dan iedere dag doe wat ik op dat moment wil, dan kan het niet anders dan dat ik een keer ineens zomaar op je stoep sta. Of je er vervolgens bent, is weer een andere vraag. Misschien ging jij intussen precies de andere kant op.  
Spannend hè, Verte!



Groet van Tjielp


ps. Dit is geen voornemen.

1 opmerking:

  1. Ik denk dat de schoonheid van de verte is dat hij je altijd net een stapje voor blijft; dichtbij genoeg om naar hem te kunnen zwaaien en net ver genoeg om over hem te kunnen blijven dromen.
    -x- schaap

    BeantwoordenVerwijderen