Hoi Brief (#195),

ik zou willen dat je een vakantie was. Dan schreef ik er zon in en zachte briesjes, een klein riviertje om in te springen, of een strandje verderop met zand voor tussen mijn tenen, een appelboom om in te klimmen, veldenvol met huizenhoge zonnebloemen, dutjes in de middag, slenterweggetjes, gras waar niemand je kan vinden als je er in ligt, witte lakens op een houten bed, frambozen om te plukken, dikke boeken waar je in kunt wonen, krekels die zo hard zingen in de schemering dat je niet anders kunt dan naar ze luisteren, wakker worden zonder woorden, mezelf, meneer Tjielp en een trein die ons bracht naar waar we maar wilden zijn.
Dan stopte ik je in een envelop, stuurde je op naar mezelf, ontving je met open armen, maakte je voorzichtig open en deed ik er de hele winter over om je te lezen.



Tjielp