ik bewonder je enkel vanuit de verte. Ik vraag me af waarom, maar dat hoeft niet, want ik weet waarom.
Je bent één van de dingen die ik liefheb in een ander leven. Maar ik heb alleen dit ene. En jij zit er niet in.
Ik weet niet of het erg is. Misschien niet. Waarschijnlijk kan ik ook best zonder jou. Maar is dat wat ik wil?
Of wil ik het allerliefst van al
niet bang meer zijn om opgemerkt te worden?
Tjielp
Geen opmerkingen:
Een reactie posten