woensdag 27 februari 2013

Lieve Onomatopee (#242),

pssst! Ik heb ontdekt dat je bestaat! Ik ben zelfs onderdeel van jou of hoe zeg je zoiets? Niemand die eens een keer op het idee komt om dat even tegen me te zeggen, hè! Ik moet ook alles zelf doen.
Dat is niet jouw schuld. Zo bedoel ik het helemaal niet. Ik snap het best. Ik heb zelf ook nog nooit tegen mijn grote teen gegild: ´Joehoe, grote tééhéén! Hoe is het daar benee? Weet je trouwens wel dat jij bij mij hoort?´
Nee. Zoiets is nog nooit in me opgekomen. Ik ben er altijd vanuit gegaan dat al mijn tenen daar wel van op de hoogte zijn. Hoewel dat, nu ik er eens wat meer over nadenk, dus helemaal niet zo hoeft te zijn.
Ieks, wat eng! Dat ik blijmoedig aanneem dat mijn teen van mij is, maar mijn teen helemaal niet weet dat ik besta! Misschien voelt hij zich erg eenzaam of heeft hij niet mis te verstane opvattingen over het leven. Straks wil hij een heel andere richting uit!
Zodra deze brief klaar is, ga ik maar eens informeren. Wie weet wat ik niet weet!
Wat ik je wilde vragen is dit: Zou je het erg vinden als ik op mijn visitekaartje zet dat ik jou ben? Tot nu toe ben ik namelijk nog niet erg veel. Alleen brievenschrijver. Of epistelier eigenlijk. Dat vind ik een stuk indrukwekkender klinken en ik heb het ook nog eens zelf verzonnen. Kan ik meteen op mijn visitekaartje kan zetten dat ik uitvinder ben. Ha! 
Ik hoop dat je ja zegt.



Groetjes,

Tjielp
(-epistelier/ uitvinder/ onomatopee-)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten