Aan De Allerkloekmoedigste Koekoek Van De Hele Wereld (#246),

ik geloof dat ik iets te ver ben gegaan in mijn vorige brief. Berwtje heeft me geschreven. Nou, dan weet je het wel.
Hij maakt zich zorgen. En ik nu ook een beetje. Sorry hoor. En je had nog wel gelijk ook. Ik was inderdaad sip. En nurks. En blijkbaar kan ik dan niet zo heel erg goed tegen bemoeizuchtige tips goedbedoelde adviezen.
En nu ik dan toch bezig ben, kan ik misschien het beste ook meteen bekennen dat ik het was die Eiland aan de praat kreeg. Welbeschouwd is het mijn schuld dat hij gezonken is, Verlanglijscht nog onuitstaanbaarder is geworden dan hij al was en jouw cape opgepeuzeld werd door haaien.
Ik bedoelde het niet zo. Als ik van tevoren had geweten dat Eiland niet goed snik was, had ik allicht nooit stiekem aan hem gevraagd of hij zo vriendelijk wilde zijn om eens van gedachten met je te wisselen.
Ik heb het al met al niet zo handig aangepakt misschien. En ik had nooit mogen schrijven dat je zonder mij niet bestond. Echt nooit! Dat was gemeen. Ik ben juist blij dat je bestaat! Je bent me niets verschuldigd. Als je eenmaal op de wereld bent beland, ben je alleen nog van jezelf en helemaal van niemand anders.
Hup! Raap die cape op, tuur een keertje goed naar de horizon, geef Berwtje een klapzoen, stof je spatjes af en wees de allerbeste Koekoek die er bestaat!



Tjielp


ps. Zeg maar tegen Berwtje dat zijn allereerste brief ooit een heuse heldendaad was.
pps. O, en wil je alsjeblieft ook doorgeven dat Berwtje zich niet hoeft te melden bij een of ander ministerie, maar dat zijn bestaan met onmiddellijke ingang geldig is zodra hij er zelf niet meer aan twijfelt. Dankjewel hoor!