ik weet niet of je het hebt opgemerkt, maar het zijn duistere tijden. En nattig ook nog eens. Duister en nattig, dat vinden wij landwezens geen bijzonder geschikte combinatie. We zijn daar niet goed aan gewend. Wacht, laat ik voor mezelf spreken, ik weet in ieder geval niet zo heel erg precies hoe ik met zulkerlei zaken om moet gaan.
Kijk, en daar kom jij in beeld, want volgens mij weet jij wel van wanten wat deze materie aangaat. Of niet soms? Je mag het zeggen hoor, als het niet zo is, als je daar op de bodem van de zee de hele dag zonlichtje speelt. Maar ik zal je niet geloven. Haha, dat had je niet verwacht hè! Ja, dát is dus duisternis.
Goed. Mijn vraag is als volgt: hoe werkt zoiets nou helemaal? In zijn algemeenheid. Over die nattigheid hoeven we het niet te hebben. Alleen suiker is van suiker.
Maar die duisternis. Waar komt het vandaan? Heeft iemand het verloren? Of weggegooid? Gebrouwen, gesticht, verzonnen? Heb jij er iets mee te maken? Heb je er niets mee te maken? Wie dan wel? En ken ik die? Blijft dit zo? Moeten we er iets tegen doen? Kunnen we er iets tegen doen? Gaat het vanzelf weer weg? Is het erg?
En als het erg is en er is niets meer aan te doen, wil je het dan zeggen? Alsjeblieft.
Tjielp
Het is een inktvis Tjielp... een INKTvis schrijft met zwarte inkt alle antwoorden op in de donkerzwartste duisternis waarin hij zich bevindt.
BeantwoordenVerwijderenMaar als je lang genoeg in het duister durft te turen en je ogen en gedachten zich ontspannen, dan kan je de antwoorden lezen. Net zoals je alle wijze antwoorden in jezelf vindt, als je maar naar de stilte durft te luisteren.
Take care
Maar het is wél heel gaaf om zoveel tentakels (wat een woord!) te hebben! xx schaap
BeantwoordenVerwijderenNet zoiets als hersenkronkels, lijkt me, het kan alle kanten op.
Verwijderen:-)