Hoi Brui (#345),

zeg Tjielp, vroeg iemand mij laatst, word je niet ongelofelijk moe van al die brieven elke dag weer?
Nou, als ik heel eerlijk ben: ja, dat word ik zo nu en dan best. Om je de waarheid te zeggen houd ik eigenlijk helemaal niet van brieven schrijven. Dat had je vast nooit gedacht, maar het is echt waar.
Ik vind er níets aan om de hele tijd te moeten vertellen hoe het met me is (dichtbij mijn nopjes), wat ik allemaal heb gedaan (ik at mandarijnenijs) of juist niet (uit het raam van de trein staren) en wat mijn plannen zijn (ik wil meer kleren met stippeltjes).
Vragen stellen, dat gaat dan nog wel.
Zo zou ik bijvoorbeeld best willen weten of je een snor hebt en zo ja, wat voor een, of je blij wordt van waterijs, slaapt met je oren open, wat je lievelingsweer is, of je in het geheim verliefd bent, hoe je stem klinkt als je droevig bent, of er iets is wat je nooit meer wil zien, of je houdt van sluimeren, bang bent voor je schaduw, wat je favoriete gevoel is, of je ooit nadenkt over het geel van de zon, wat je zou willen zijn als je niet jezelf mocht zijn en of je graag je ogen dicht hebt als je danst.
Ja ja, dat zijn er nogal wat, dat weet ik. Zal ik anders eerst? Makkelijk zat.
Nee, maar vroeger had ik er wel eens een van melk, hoera voor citroen, soms vraag ik me af of dromen niet gemaakt worden van nachtgeluiden, zon met een briesje in mijn nek, dat vertel ik lekker toch niet, zachtjes en weinig, loochening, heel erg, wat een rare vraag, verheugen, best vaak, maar mijn mening is onlangs gewijzigd, golven, het liefst.
Zo, en nu jij!


Tjielp