je staat op het punt om te vertrekken naar het geheimzinnig oord waar je verblijft als je niet-hier bent en ik stel me zo voor dat het een soort hemel is, waar je lekker lanterfanten mag tot de volgende keer dat je weer wel-hier bent en waar je dikke vrienden bent met Februari. Jij eet de ijsjes die hij maakt en hij luiert ondertussen tevreden in jouw zon. Ik zie jullie lopen met jullie armen om elkaars schouders geslagen terwijl jullie elkaar álles vertellen wat er tijdens jullie bestaan in de wereld gebeurde.
Bij mij gebeurde er een begin.
En ik weet nog steeds niet precies waarvan. Een ontdekkingstocht, een avontuur, een verslag van mijn eerste stappen in de wijde wereld en hoe ik mijzelf in die wereld zie. Wat ik tegenkom, waar ik van hou, wat me verwondert, verbaast, wat ik veranderen zou en wat niet, wat ik begrijp en wat me voor raadsels stelt.
Ik schreef negenentwintig brieven, ontving er één en verfrommelde een ander.
Ik leerde dat denken niet de enige weg is, dat ideeën vliegende cadeautjes zijn die je kunt plukken uit de lucht, dat paniek de neiging heeft zich te vermommen als intuïtie, maar dat intuïtie een lichtje in je hoofd aan doet en paniek je in het duister doet tasten. Ik ontdekte dat het goed is om te leren gisteren met rust te laten, maar dat het soms beter is om terug te gaan naar wat was om zelf weer rust te vinden.
Ik vermoed dat ik nog veel uit te pluizen heb, vertrouwen te ontdekken en moed te verzamelen.
Maar dat is iets voor Augustus.
Dag lieve Juli,
dankjewel en tot volgend jaar!
Zoen van Tjielp
Ik kijk al uit naar morgen!
BeantwoordenVerwijderen