normaal gesproken doe ik nooit of te nimmer uitspraken over mijzelf of enig ander onderwerp, noch beantwoord ik brieven vol vragen die enigszins dwaas aandoen, maar voor deze ene keer maak ik een uitzondering. Dat heb je bepaald niet te danken aan de manier waarop je gekozen hebt je vrijpostige vragen te formuleren. De reden dat ik je brief van 21 juli jongstleden beantwoord is, omdat ik het gevoel heb dat je een beetje in de knoop zit met jezelf en ik iemand ben die van ontwarren houd.
Wat je dient te weten is het volgende. Ik ben niet de enige. Bedoelingen zijn er in allerlei soorten en maten. Je kunt ons weten, zien, vermijden, hebben, missen, zoeken en ontdekken. Onder andere. Maar het gaat er om dat je ons vindt. Wij doen zelf niets. Wij zijn. En wachten tot we gevonden worden.
En dat betekent dat jij op zoek moet. Aan de bak, Tjielp. Hup! Je bent op Avontuur! Als je dan toch zo graag een Bedoeling wil, dan is dat jouw Bedoeling voor nu: Ga Op Zoek! Hou op met freaken. En schrijf geen rare brieven aan Bedoelingen, Oren of Toeval, maar stel vragen waarvan je de antwoorden echt wil weten. Als je dan toch op Ontdekkingstocht bent, ontdek de Dingen die je nog niet weet. Bedoelingen houden er niet van om opgejaagd te worden. Ze worden het liefst verrassend gevonden.
Kortom. Laat ons met rust. Dit is mijn eerste en laatste brief.
Met minzame groet,
Beste Bedoeling
Geen opmerkingen:
Een reactie posten