ik schrijf je een brief, dacht ik net, maar ik weet niet meer precies wat er in moet. Ik wilde je vragen wat het dan is dat zó bijzonder is dat het niet te denken is, maar op de een of andere manier is de betekenis van die vraag ergens onderweg van mijn idee naar hier in de letters zoekgeraakt.
Hoe kan dat nou weer? Ik kan toch zeker alles denken! Besta jij eigenlijk wel? Doe je alsof? Of is het geheim?
En waar is die betekenis eigenlijk gebleven? Hij was er net nog. Is ie zijn eigen weg gegaan of heeft hij er de brui aan gegeven? Heb jij ´m gevonden soms, en opgeruimd? Ontrafeld? Verstopt? Weggegeven? Opgegeten misschien? Dat laatste zou me wel een beetje van je tegenvallen.
Mijn hersenen krullen er alle kanten van op. Ze proberen weg te rennen, maar ze hebben geen benen. Dat kan ik wel makkelijk denken hoor. Een stelletje brullende wriemelende hersens op pootjes. Hup. Zo gedacht. Dus dát is het niet wat jij bewaakt.
Er was nog iets wat ik je wilde vragen .....
Oja, nu weet ik het weer! Als ik jou niet kan denken, kan ik je dan niet een keertje dansen?
Dat is toch wel het minste wat je voor me kunt doen.
Tjielp
Haaa daar ie, geen woorden voor ;-)!
BeantwoordenVerwijderenZo mooi! Dankjewel voor het lenen ;-)
Verwijderen