Hoi Zin (#334),

soms denk ik je te kennen, maar kan dat eigenlijk wel?
Ken ik mijn eigen elleboog? Die bestaat, want ik heb er een. Twee! Zonder mij zijn ze nergens. Als ik niet aan ze vast zat, bestonden ze helemaal niet. Maar om te zeggen dat ik ze ken, nee dat gaat me een beetje ver.
Jij bent precies hetzelfde. Jij bent niet van jezelf, maar je behoort aan anderen toe. En als ik jou niet zie, dan is dat omdat ik niet zie waar je aan vast zit of omdat je bent losgeraakt van de rest.

(Pas op! Loslopende zin!)

Ken jij mij eigenlijk wel, Zin? Laten we het daar eens over hebben. Weet jij bijvoorbeeld dat ik nog nooit in de woestijn ben geweest? Ik heb haar zelfs niet eens een keer een brief geschreven. Dan weet je vermoedelijk meteen dat ik ook nog nooit op een kameel heb gezeten. Niet dat ik daar puf voor heb trouwens. Ik kijk liever op mijn rug in het gras naar de gaten in de wolken en blaas letters in de lucht
 v
   o
l
        z
 i
     n
        !

Tjielp