Liefste Wens (#17),

ik weet ook wel dat ik al dagenlang loop te roepen dat ik me het allerliefst wil verstoppen onder de dekens, behoefte heb aan vakantie en zin heb in eeuwigdurende dagen die zo lekker van die buitensporige verveling met zich meebrengen waarvan je alleen maar wil zeuren tot iedereen om je heen erbij neer valt. Daar heb ik gister toevallig nog een brief over geschreven. En ik waardeer heus wel dat het je zo snel gelukt is om uit komen. Ik bedoel. Je bent echt ongehoord daadkrachtig. Ze zeggen niet voor niets dat je moet uitkijken wat je wenst.
Maar ik wil toch even zeggen dat ik het een beetje jammer vind dat je deze oplossing hebt gevonden. Je hebt altijd zo'n rijke fantasie! En je bent zo intelligent. En wijs! Je bent in staat om dingen te verzinnen waarbij je pas jaren later ineens snapt hoe mooi en ingenieus je alles in elkaar hebt gevlochten. Daarom verbaast me dit een beetje. Er had bijvoorbeeld ook best een klein briefje in de brievenbus mogen vallen met een uitnodiging daarin voor een weekendje zitten-in-een-schommelstoel-onder-een-boom-in-frankrijk-met-niets-anders-dan-een-boek-op-schoot-en-de-bergen-om-tegen-te-gillen. Bijvoorbeeld. Dat voelt toch net wat anders dan een dood-ordinaire griep.
Maar goed. Je zal wel zo je redenen hebben.
Eén ding nog, Wens. Dat misselijke gevoel hoeft voor mij niet zo. Het voegt ook niets toe aan het geheel, vind ik. Als je dat nog een beetje zou kunnen aanpassen? De buren zijn zich aan het voorbereiden op de ramadan en mijn maag reageert daar nogal sterk op. Datzoufijnzijndankjewelhoor.


Dag,

Tjielp